12 پاسخ

1. چقدر شروعش رو دوست داشتم. پرداخت جالبی بود عهدیه جان. ارزیابی تلاش لازم برای اهداف مختلف و صرف انرژی برای اهداف تر.

   پاسخ

   1. ممنون سمیه جان.

      پاسخ

2. عهدیه امروز یک مطلب خوندم نوشته بود اگه برای رسیدن به یک هدف اشتیاق سوزان دارید یعنی در مسیر درستی هستین. وقتی اشتیاقمون رو از دست میدیم باید بایستیم و از نو همه چیز رو ارزیابی کنیم و اگه هدف بی ارزشی بود رهاش کنیم

   پاسخ

   1. دقیقن لیلا جان. توقف کردن و تجدبد قوا کمک میکنه به درست بودن مسیر پی ببریم.

      پاسخ

3. منم مثل همون مورچه داستان شما بارها و بارها در تقلای نفس‌گیر رها کردم چیزهایی را که دوست داشتم داشته باشم. و همه‌ی دلخوشی‌ام اینه که اون ایده‌ها گفته بشه و یکی یه روزی اونا رو به ثمر برسونه.
   و مورچه داستان شما بارش سنگین بود اما بی‌ارزش نبود.
   با شما موافقم باید در زندگی اولویت بندی و مدیریت زمان رو بخاطر داشته باشیم 😊🌹

   پاسخ

   1. اگه خیلی بهشون علاقه داری خودت برو سراغشون و به ثمر برسونشون حلیمه جان. شاید کمی دیر شده ولی تجربیاتی که در این سالها کسب کردی کمکت میکنن سرعت و کیفیت کارت بیشتر بشه.

      پاسخ

4. برای من هم یکبار اتفاق افتاد. مورد من اینجوری بود که از رهاکردنش میترسیدم.سرش خیلی عمر و وقتم تلف شدم خیلیییی :(((

   پاسخ

   1. برای منم اتفاق افتاده. بعد رها کردنش سعی کردم با یادآوری تجربیات و دستاوردها خودم رو دلداری دادم.

      پاسخ

5. درس گرفتن از مورچه‌ها برای هممون حداقل یک بار تو زندگی رخ داده. جالبه😆 از خط اول با دیدن کلمه‌ی مورچه به یاد کلی خاطره از لچگیام افتادم🥰

   پاسخ

   1. من از بچگی دوست داشتم مورچه‌ها رو تماشا کنم. گاهی براشون یه حبه قند میزاشتم و منتظر می‌موندم تا به لونه ببرنش.

      پاسخ

6. منم گاهی دونه برنج یا نونی رو روی فرش می‌بینم که داره حرکن میکنه، میفهمم یه موره ناقلا زیرشه که داره با قدرت اینو میبره جلو😁😃 . گاهی مدت‌ها دنبالشون میکنم و منو به فکر وامیدارن. درمورد ادامه داستانت که رسید به انتخاب‌هایی که شاید مسیر ما نیست یا نمیدونیم درسته یا نه. منم الان تو همین نقطه هستم نمیدونم راهی که این مدت اومدم ادامه بدم. ارزش داره. میرسم به نتیجه دلخواه. همینکه تو بلاتکلیفی هستیم اذیتش بیشتره.

   پاسخ

   1. من چندین کار رو امتحان کردم و بعد یه مدت رهاشون کردم. من عاشق هنرهاب دستی هستم و سالها دلم میخواست همشون رو یاد بگیرم. چند‌تایی رو امتحان کردم و در نهایت متوجه شدم هیچ کدوم آرومم نمیکنه. دوسالی هست که با نوشتن حالم بهتر از گذشته‌است. استرس نداشته باش فربیا جان با کمی صبوری متوجه میشی کاری که انجام میدی همونیه که آرزو و رویاته یانه.

      پاسخ