تعادل داشتن در احساسات

تعادل داشتن در احساسات مانند راه رفتن روی خط صافی است که علاوه بر آسانتر کردن دستیابی به

هدف، زمان رسیدن به آن را هم کاهش می‌دهد. تعادل داشتن در همه کارها مهم است و سبب افزایش

بازده فعالیت ما می‌شود. تعادل داشتن در احساسات از مواردی است که کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

تعادل داشتن در احساسات یعنی سعی کنیم وسط بام بایستیم و از یک سویش پرت نشویم. گاه به دلیل

ترس یا بیش از حد محبت کرده یا محبت‌مان را از دیگران دریغ می‌کنیم. بسیاری بر این عقیده‌اند که بروز

محبت و احساسات مثبت سبب افزایش توقع فرد مقابل از ما می‌شود. در مقابل برخی دیگر معتقدند

محروم کردن دیگران از محبت سبب دلسردی، دوردی و سرخوردگی طرف مقابل می‌شود. در واقع مرز

نداشتن احساسات و افراط و تفریط در آن سبب آسیب دیدن روابط می‌شود.

خودکرده را تدبیر نیست

برادرم همیشه به من یادآوری می‌کرد که در توجه و محبت به دیگران، مخصوصن افراد غریبه تعادل را رعایت

کنم. یکی از عادات رفتاری منفی خانواده ما توجه و بها دادن بیش از حد به دیگران است. در واقع آنقدر به

طرف مقابل احترام می‌گذاریم که خارج از ظرفیت او بوده و مصداق ضرب‌المثل نیکی که از حد بگذرد عدو

خیال بد کند، می‌شود. در روابطم با دیگران  همیشه حکم میزبانی را داشتم که بیش از حد نرمال به

مهمانش سرویس می‌دهد. در نهایت به قدری به مهمان خوش می‌گذرد که تصمیم می‌گیرد هم‌خانه‌ام

شود. در این میان من می‌مانم و جمله خودکرده را تدبیر نیست.

در مقابل افراط تفریط قرار دارد. در تفریط در بروز احساساتمان خساست به خرج می‌دهیم. دلیل اصلی‌مان

از تفریط ترس از افزایش توقع دیگران و عدم توانایی ما در برآوردن خواسته‌های آنان است. گاه چنان در

تفریط افراط می‌کنیم که رشته روابط نازک شده و اعتماد بین افراد رنگ می‌بازد.

تعادل داشتن در احساسات، تمام احساسات ما را شامل می‌شود. در خشم، دلسوزی، مهربانی،

نودوستی… باید اعتدال را رعایت کنیم تا روابطی سالم داشته باشیم. در واقع باید مرزی بین افراط و تفریط

قائل شده و خود را ملزم به رعایت آن کنیم.

نویسنده: عهدیه فزونی