دیدار اول با کاریکلماتور

اولین‌بار در کارگاه تولید محتوا با کاریکلماتور آشنا شدم. استاد “کلانتری” قالب جدیدی را معرفی کردند که توسط پرویز شاپور پا به جهان ادبیات ایران گذاشته و محبوبیت خاصی یافته بود. استاد کلانتری چندین نمونه از کار‌یکلماتورهای پرویز شاپور را خواندند، هم زیبا بودند و هم جذاب. به نظرم طنز تلخی بود که انسان را به تفکر وا می‌داشت تا به رابطه کلمات با هم و مضمون آن‌ها فکر کند. هر کاریکلماتوری را که می‌خواند ذهن خلاق نویسنده را بیشتر می‌ستودم. گویی تابلویی زیبا جلوی چشمانم نقش می‌بست که از تماشایش کیفور می‌شدم و خون در رگ‌هایم به رقص در می‌آمد.

با آنکه واژه کاریکلماتور برایم آشنا نبود، اما ترکیب کملات مانند جملاتی بود که در خانه پدری شنیده بودم. مثلا زمانی که از کنار لیوانی رد می‌شدم و آن را برنمی‌داشتم و مادربزرگ می‌گفت: لیوان تو را نمی‌بینه. متاسفانه یا خوشبختانه خودم هم این گونه سخن گفتن را دوست دارشتم و در گفتار روزانه از آن استفاده می‌کردم.  البته این‌ جملات کاریکلماتور محسوب نمی‌شوند، بلکه در نوشتن کاریکلماتور کمک حالم می‌شوند.

کم‌کم کاریکلماتور به قالب مورد علاقه‌ام تبدیل شد. از ترکیب کنایه‌آمیز کلمات کنار هم لذت می‌بردم و انرژی می‌گرفتم. کنار هم چیدن واژه‌ها  و خلق جملات جدید مانند بازی دلپذیری بود که ساعت‌ها مرا سرگرم می‌کرد و گذر زمان را حس نمی‌کردم. استاد کلانتری در جلساتی مختلفی درباره کاریکلماتور سخن گفت و نمونه‌های جدیدی را خوانده و کارکلماتور نویسان جدیدی را معرفی کردند. تمرین بیشتر سبب علاقه‌مندی بیشتر من شد. کتاب ” قلبم زا با قلبت میزان می‌کنم” از “پرویز شاپور” را خریدم . برعکس دفعات قبل که حجم کتاب مرا به وحشت می‌انداخت این‌بار خوشحال بودم که کتاب حجیمی از کاریکاماتور دارم و می‌توانم بیشتر بیاموزم.

حال هر وقت زمانی دست می‌دهد کاریکلماتوری می‌نویسم و شادی را به خود هدیه می‌دهم.

madresenevisandegi.com

ahdiehfozoni.ir

نویسنده عهدیه فزونی